نقد و بررسی بازی Resident Evil Requiem

مقدمه

Resident Evil 9: Requiem نهمین قسمت اصلی از مجموعه افسانه‌ای رزیدنت اویل است که با شعار «آرامگاهی برای مردگان، کابوسی برای زنده‌ها» در سال ۲۰۲۶ منتشر می‌شود. کپکام در رویدادهایی مانند Gamescom 2025، Tokyo Game Show (TGS)، TwitchCon و Paris Games Week، دمویی از بخش ابتدایی بازی را به‌صورت محدود نمایش داد؛ دمویی حدوداً ۳۰ دقیقه‌ای که هنوز برای دانلود عمومی روی PS5، Steam یا Xbox Series X/S منتشر نشده است.

این دمو ما را با گریس اشکرافت (Grace Ashcroft)، قهرمان جدید بازی، و فضایی تنگ، تاریک و خفقان‌آور در Raccoon City آشنا می‌کند — تجربه‌ای که بیش از آن‌که به Resident Evil 4 Remake شباهت داشته باشد، یادآور Resident Evil 7 یا حتی بازی‌های ترسناک روان‌شناختی مثل Outlast است.

داستان و شخصیت‌پردازی

دمو با صحنه‌ای تکان‌دهنده آغاز می‌شود: گریس وارونه به تخت بسته شده و در حالی که خون از بدنش بیرون کشیده می‌شود، با شکستن شیشه‌ی سرم موفق به فرار می‌شود. او سپس وارد راهروهای تاریک Rhodes Hill Chronic Care Center (یا همان Wrenwood Hotel) می‌گردد.

گریس برخلاف قهرمانان قدیمی سری مانند لئون یا جیل، یک شخصیت آسیب‌پذیر و بی‌تجربه است؛ دختری جوان که می‌لغزد، گریه می‌کند و با حرکات کند و مضطربش حس درماندگی را به بازیکن منتقل می‌کند. این ضعفِ انسانی، همان حال‌و‌هوای «دختر نهایی» در فیلم‌های ترسناک کلاسیک را دارد و باعث می‌شود بازیکن مدام زیر لب بگوید: «بلند شو! بدو!»

هرچند شایعات از بازگشت Leon S. Kennedy در بخش‌های بعدی خبر می‌دهند، اما در این دمو تنها گریس حضور دارد — شاید برای ایجاد تنش و زمینه‌سازی ورود قهرمانان آشنا در ادامه داستان.

گیم‌پلی و مکانیک‌ها

بازی به‌صورت هوشمندانه بین نمای اول‌شخص (برای غرق‌شدن در ترس) و نمای سوم‌شخص (برای دید بهتر) جابه‌جا می‌شود. تمرکز اصلی بر اکتشاف محیط، حل پازل‌های ساده مانند پیدا کردن فیوز برای باز کردن درها، و بخش‌های مخفی‌کاری و فرار است.

گریس سلاحی در اختیار ندارد؛ تنها ابزاری که دارد بطری برای پرت کردن حواس دشمن و فندک برای ایجاد نور است. دشمن اصلی دمو، موجودی به نام Big Mama، کور است و با شنیدن صدا شکار می‌کند؛ اما نور برایش آزاردهنده است و می‌تواند او را عقب براند.

فرآیند درمان از طریق سرنگ انجام می‌شود و سیستم موجودی (Inventory) شباهت زیادی به Resident Evil 2 Remake دارد. کنترل‌ها روان و دقیق طراحی شده‌اند، هرچند برخی کاربران از مسیرهای از پیش تعیین‌شده و نبود مبارزه مستقیم انتقاد کرده‌اند؛ احساسی شبیه به بخش‌های آغازین Amnesia یا The Evil Within.

جو و عنصر ترس

اینجا نقطه‌ی اوج دموست! فضای تاریک و خفه‌کننده، صدای خزیدن موجودات روی سقف، تکان خوردن لوستر، نفس‌های لرزان گریس و جامپ‌اسکرهای ناگهانی مثل گاز گرفتن از شانه، ترسی دائمی و فراگیر ایجاد می‌کنند.

جو بازی یادآور عمارت خانواده بیکر در Resident Evil 7 است، اما دشمنان در اینجا رفتاری بی‌رحم‌تر و غیرقابل‌پیش‌بینی‌تر دارند.

بازخوردها در Reddit و رسانه‌های گیمینگ پس از نمایش TGS نشان می‌دهد که این دمو، ترسناک‌تر از تمام نسخه‌های اخیر رزیدنت اویل ارزیابی شده است — حتی نسخه‌ی در حال توسعه برای Switch 2 هم از همین تأثیرگذاری برخوردار بوده.

گرافیک، صدا و عملکرد

موتور RE Engine بار دیگر درخشان ظاهر شده است. جزئیات بالای زخم‌ها و صحنه‌های خون‌آلود، نورپردازی پویا و انیمیشن‌های دقیق حرکتی گریس، جلوه‌ای سینمایی به بازی داده‌اند.

طراحی صدا نیز شاهکار است — از صدای قدم‌های روی سقف گرفته تا هق‌هق گریس و صدای شکستن شیشه‌ها، همگی به حس غوطه‌وری در دنیای بازی کمک می‌کنند.

عملکرد بازی در دمو بسیار روان گزارش شده، با این‌حال برخی بازیکنان از افت فریم‌های لحظه‌ای (lag spikes) در بخش‌هایی از محیط خبر داده‌اند.

جمع‌بندی Resident Evil Requiem

دموی Resident Evil 9: Requiem وعده‌ی یک کابوس واقعی و نفس‌گیر را می‌دهد — تجربه‌ای ترسناک، غوطه‌ورکننده و متفاوت از آنچه در Village دیدیم.

اگر کپکام بتواند تعادل میان ترس روانی و اکشن کلاسیک (و احتمالاً حضور لئون کندی) را حفظ کند، این نسخه می‌تواند به یکی از بهترین‌های سری، حتی فراتر از Resident Evil 7 تبدیل شود.

منتظر انتشار کامل بازی در ۲۷ فوریه ۲۰۲۶ باشید… شاید این‌بار، مرگ تنها آغاز باشد.