در هفته‌ای که گذشت دموی رسمی Tormented Souls 2 منتشر شد و به علاقه‌مندان ژانر ترس و بقا این فرصت را داد تا پیش از انتشار نسخه‌ی نهایی در ماه مهر، طعم این دنباله را بچشند. من هم به عنوان کسی که نسخه‌ی نخست را تجربه کرده بود، بلافاصله سراغ این دمو رفتم تا ببینم استودیوی Dual Effect چه در آستین دارد. نتیجه؟ یک تجربه‌ی آشنا که گاه نوستالژی‌برانگیز است و گاه آزاردهنده.
داستان: شروعی کلیشه‌ای و بی‌جان
داستان دموی بازی تقریباً همان نسخه‌ی نمایشی است که زمان معرفی در اختیار رسانه‌ها قرار گرفت، با تغییرات جزئی در معماها. روایت با سناریوی کلیشه‌ایِ «ربوده شدن بی‌مقدمه» آغاز می‌شود و همین شروعِ بدون کشش، ممکن است در همان دقایق ابتدایی توی ذوق بزند. شخصیت اصلی، کارولاین، همان است که در نسخه‌ی قبل دیدیم و متأسفانه کوچک‌ترین تحول شخصیتی در او مشاهده نمی‌شود. طراحی چهره‌ی او هم تفاوتی با قبل ندارد و حتی طراحی آنا آنقدر ضعیف است که انگار سر یک زن بالغ را روی بدن یک کودک گذاشته‌اند.
به جز لحظه شروع، در طی بازی خبری از کات‌سین‌های سینمای نیست، گفت‌وگوها فقط به شکل زیرنویس نمایش داده می‌شوند و صداگذاری شخصیت‌ها به کل حذف شده است؛ یک عقب‌گرد آشکار نسبت به استانداردهای امروزی.
گرافیک و فنی: نسل هشتم در لباس نسل نهم
از نظر بصری، بازی بیش از حد به نسخه‌ی اول شبیه است. بهبود جزئی نورپردازی و بافت‌ها به چشم می‌آید اما نه در حدی که انتظارات یک بازی نسل نهمی را برآورده کند. گرافیک کلی بیشتر یادآور دوران PS3 است تا PS5.
در برخی صحنه‌ها افت فریم محسوس وجود دارد که البته با توجه به دموی بودن قابل اغماض است. نورپردازی در بعضی لوکیشن‌ها آنقدر ضعیف است که فضای ترسناک محیط را خنثی می‌کند و تکسچرها در بخش‌هایی به‌وضوح کم‌کیفیت و دیر رندر می‌شوند.
گیم‌پلی: تکرار بدون نوآوری
کنترل بازی همچنان «تانک کنترل» است؛ همان فرمول قدیمی که طرفداران کلاسیک رزیدنت اویل را یاد گذشته می‌اندازد. البته حساسیت دویدن کمی افزایش یافته، اما نتیجه این است که هنگام دویدن مدام به دیوار و موانع گیر می‌کنید. مکانیک‌های فیزیکی شخصیت نیز خشک و کهنه‌اند؛ دویدن، ایستادن، جاخالی دادن و هدف‌گیری هیچ حس پویایی ندارند.
در بخش مبارزات و سلاح‌ها هم تغییر چشمگیری نمی‌بینیم. همان اسلحه‌ی مشهور پمپ پرتاب میخ برگشته و تنوعی در تجهیزات حس نمی‌شود. معماها جذاب‌اند و سطح سختی مشابه نسخه‌ی قبل دارند، اما از نظر نوآوری دست خالی‌اند.
همچنین در inventory و منوی بازی نشانگر موس وجود دارد که برای نسخه کنسولی زیاد مورد پسند نیست.
صدا و موسیقی: نقطه‌ضعف بزرگ
در عوض، موسیقی بازی همچنان نقطه‌ی قوت است. قطعاتی که در لحظات حساس نواخته می‌شوند، همچنان دلهره‌آور و دلنشین‌اند و کمی از ضعف‌های فنی را می‌پوشانند. در این دمو تنها شاید یک کات‌سین هستید که آن هم از نظر صداگذاری و سینک بودن صدای شخصیت ها ضعیف عمل کرده است. همچنین بعضی صداگذاری ها مانند صدای دویدن کرکتر ممکن است بعد از مدتی باعث آزار شما شود.
نقاط قوت برای هواداران قدیمی
با تمام این مشکلات، Tormented Souls 2 هنوز می‌تواند طرفداران سبک کلاسیک «ترس و بقا» را راضی کند. حس جست‌وجو در محیط، پیدا کردن آیتم‌ها، حل معماهای درهم‌تنیده و درگیری با دشمنان، همان فرمول سرگرم‌کننده‌ای است که عاشقان رزیدنت اویل کلاسیک می‌خواهند.
جمع‌بندی
دموی Tormented Souls 2 نشان می‌دهد که این دنباله بیش از آن‌که بخواهد پیشرفت کند، صرفاً تکرار نسخه‌ی قبل است؛ تکراری که هم می‌تواند دلگرم‌کننده باشد و هم ناامیدکننده. ضعف شدید در داستان‌پردازی، صداگذاری، طراحی چهره و گرافیک باعث می‌شود نتوان آن را یک «تجربه‌ی نسل نهمی» دانست. همچنین پشتیبانی از Haptic Feedback کنترلر PS5 هم نکته‌ای مثبت است که تجربه‌ی لمسی جذابی ارائه می‌دهد.
اما اگر انتظارات خود را پایین بیاورید و صرفاً به دنبال یک بازی ترسناک کلاسیک با معماهای سرگرم‌کننده باشید، همچنان می‌توانید از آن لذت ببرید. در نهایت، با در نظر گرفتن تمام نکات مثبت و منفی، می‌توان به این دمو امتیاز ۵ از ۱۰ داد؛ نه یک شکست کامل، نه یک پیروزی درخشان، بلکه یادآوری روزهای قدیم برای طرفداران سخت‌گیر این ژانر.
