بازی Indika، ساختهٔ استودیوی Odd Meter و منتشر شده توسط 11 bit studios در سال ۲۰۲۴، تجربه‌ای متفاوت از بازی‌های ماجراجویانهٔ داستان‌محور ارائه می‌کند؛ اثری که هم زیبایی بصری دارد، هم دغدغه‌های فلسفی و معنوی، و هم مکانیک‌های گاه عجیب و ناملایم. در این مقاله به بررسی تمام جنبه‌های این اثر از جمله داستان، گیم‌پلی، بصری و تجربهٔ کلی خواهیم پرداخت.

داستان و تم‌ها

بازی در نسخه‌ای آلترنیتیو از روسیهٔ قرن نوزدهم رخ می‌دهد. شما کنترل شخصیت دختری به نام «ایندیکا» (Indika) را بر عهده دارید؛ راهبه‌ای که نه تنها میان برادران دیر طرد شده، بلکه صدای شیطان را نیز در سرش می‌شنود.

در همان ابتدا، او مجبور می‌شود مجموعه‌ای کارهای یکنواخت – مثلاً حمل کردن سبد سیب‌زمینی یا پُر کردن بشکهٔ آب – را برای بقیهٔ راهبه‌ها انجام دهد، بدون اینکه کمترین تقدیر یا ارتباط انسانی مناسب دریافت کند.

اما کمی بعد، مأموریتی به او سپرده می‌شود: تحویل نامه‌ای به یک دیر دورافتاده. در مسیر، با فردی به نام ایلیا (Ilya) – زندانی‌ای فراری با دستی ناقص – برخورد می‌کند که می‌گوید خدا با او سخن گفته است. این نقطهٔ عطفی است برای ورود بازی به لایه‌های عمیق‌تر تفکر دربارۀ ایمان، گناه، اختیار، و روح.

تم‌های غالب بازی شامل شک در ایمان و نقش دین در زندگی فردی، بررسی رابطهٔ انسان با خود، و نقدِ ساختارهای قدرت مذهبی هستند. نویسنده و کارگردان بازی، Dmitry Svetlov، در مصاحبه‌ای با ذکر تجربهٔ شخصی خود گفته است که جامعه و نهاد کلیسا در روسیه را عاملی در «خودتنفری» و «زندگی در ترس» می‌داند.

بنابراین، Indika نه صرفاً یک بازی سرگرم‌کننده، بلکه اثر هنری–فکری است که می‌خواهد بازیکن را وادار به تأمل کند.

گیم‌پلی

در سطح گیم‌پلی، Indika ترکیبی از ماجراجویی سوم‌شخص، بخش‌های سکوبازی/پلتفرم دوبعدی به‌صورت فلش‌بک (pixel-art)، و معماهای محیطی قرار دارد.

برای مثال، گاهی اوضاع عادی به‌نظر می‌رسد: راه رفتن در برف، بالا رفتن از لبه‌ها، باز کردن مسیرها. اما در لحظاتی که صدای شیطان فعال می‌شود، فضای بازی دگرگون می‌شود: زمین می‌شکند، رنگ‌ها عوض می‌شوند، و شما ـ به‌عنوان ایندیکا ـ باید با استفاده از دعا یا تغییر دیدگاه، مسیر را ادامه دهید.

علی‌رغم این نوآوری‌ها، نقدهایی نیز به گیم‌پلی وارد است:

• معماها غالباً ساده هستند و برای مخاطب حرفه‌ای چالش چندانی به همراه ندارند.
• بخش‌های پلتفرم دوبعدی بعضاً کنترل ناپذیر یا ناهمگون با باقی تجربه دیده شده‌اند.
• به‌صورت کلی، بازی در بخش فعالیت‌های بازیکن (ماوس/صفحه‌کلید) چندان متفاوت‌تر از یک پیاده‌روی داستان‌محور نیست.

بنابراین اگر انتظار اکشن یا پیچیدگی فنی بالا دارید، ممکن است کمی ناامید شوید، اما اگر به تجربهٔ داستان‌محور، فضاسازی و پرسش‌های فلسفی علاقه‌مندید، بازی ارزش تجربه دارد.

گرافیک، صداگذاری و فضاسازی

از لحاظ بصری، Indika چشم‌نواز است. طراحی محیط‌ها با نورپردازی سرد، برف، ساختمان‌های سقوط‌کرده، و دهکده‌های در حال زوال، احساس سنگینی و نفی‌ناپذیری را تداعی می‌کند.

همچنین در فلش‌بک‌ها از پیکسل‌آرت استفاده شده که کنتراست جذابی با محیط سه‌بعدی اصلی ایجاد می‌کند و به‌نوعی نشان‌دهندهٔ خاطره‌ها و ذهن ایندیکا است.

صداگذاری نیز یکی از نقاط قوت بازی است: بازیگرانِ نقش ایندیکا، ایلیا و شیطان نقش خود را با شدت و تأثیرگذاری اجرا کرده‌اند. بررسی‌ها به صدای بازیگردان اشاره کرده‌اند که «با ترس و تردید در هر خط گفتار» اجرا می‌شود.

فضاسازی بازی مؤثر است؛ از نماهای دلهره‌آور سنگرها و محیط‌های خراب تا لحظاتی که واقعیت و توهم با هم ترکیب می‌شوند. برای مثال، دوربین گاهی از زیر قطار عبور می‌کند یا به‌صورت متحرک زیر بازوی ایندیکا قرار می‌گیرد تا ذهن او را منعکس کند.

برای چه کسانی مناسب است؟

اگر شما به موارد زیر علاقه دارید، Indika می‌تواند انتخابی عالی باشد:

• ماجراجویی‌های داستان‌محور با تأکید بر کاراکتر و فلسفه
• تجربه‌هایی با فضاسازی تیره، اندیشمندانه و کمی سورئال
• دوستداران آثار مستقل و متفاوت
• کسانی که از بازی صرفاً برای تفریح سریع استفاده نمی‌کنند و آماده‌اند به بازی به‌چشم یک «اثر هنری» نگاه کنند

اما اگر ترجیح می‌دهید:

• گیم‌پلی اکشن یا رقابتی بالا داشته باشید
• معماهای پیچیده و طولانی حل کنید
• زمان طولانی گیم‌پلی کسب کنید

پس شاید این اثر برای شما «کافی» نباشد.

جمع‌بندی

بازی Indika اثری است که از قواعد معمول بازی‌های سرگرم‌کننده فاصله می‌گیرد و می‌خواهد داستانی را روایت کند دربارهٔ ایمان، شک، گناه و انتخاب. این بازی شاید برای همه نباشد، ولی زمانی که موفق می‌شود، تجربه‌ای به‌یادماندنی خلق می‌کند. اگر به دنبال چیزی متفاوت هستید، ارزش دارد تا به این راهب روسیِ شکاک بپیوندید و خودتان را به سفری معنوی در میان برف، کلیساها و صدای شیطان بسپارید.